مطالب مرتبط:
اثر انگشت هر فرد منحصر به فرد است، به همین دلیل مدت هاست که از آن به عنوان راهی برای شناسایی افراد استفاده می شود. با کمال تعجب، اطلاعات کمی در مورد عواملی که بر الگوهای اثر انگشت فرد تأثیر می گذارند، وجود دارد. مانند بسیاری از صفات پیچیده (complex traits)، مطالعات نشان می دهد که عوامل ژنتیکی و محیطی در تعیین اثر انگشت نقش دارند.
اثر انگشت فرد بر اساس الگوهای برجستگی های پوستی به نام درماتوگلیف (dermatoglyphs) روی پد انگشتان تعریف می شود. این برجستگی ها در انگشتان پا ، کف دست ها و کف پا نیز وجود دارد. اگرچه الگوهای اصلی حلقه، قوس و حلقه ممکن است مشابه باشند، اما جزئیات الگوها برای هر فرد خاص است.
درماتوگلیف ها قبل از تولد ایجاد می شوند و در طول زندگی ثابت می مانند. برجستگی ها در ماه سوم رشد جنین شروع به رشد می کنند و تا ماه ششم به طور کامل تشکیل می شوند. عملکرد این برجستگی ها کاملا مشخص نیست، اما احتمالا حساسیت به لمس را افزایش می دهند.
به نظر می رسد اندازه اصلی، شکل و فاصله درماتوگلیف ها تحت تأثیر عوامل ژنتیکی قرار دارد. مطالعات نشان می دهد که ژن های متعددی در ایجاد این صفت نقش دارند و بنابراین الگوی وراثت آن ساده نیست. ژن هایی که رشد لایه های مختلف پوست و همچنین ماهیچه ها، چربی ها و رگ های خونی زیر پوست را کنترل می کنند، ممکن است همگی در تعیین الگوی برجستگی ها نقش داشته باشند. جزئیات دقیق تر الگوهای برجستگی های پوستی تحت تأثیر سایر عوامل در طول رشد جنین، موادی که در دوران بارداری مصرف می شود و محیط داخل رحم قرار می گیرد. این عوامل باعث می شود که درماتوگلیف هر فرد با دیگران متفاوت باشد. حتی دوقلوهای همسان که DNA یکسانی دارند، اثر انگشت متفاوتی دارند.
ژن های کمی در ارتباط با تشکیل درماتوگلیف شناسایی شده اند. بیماری های نادری که با درماتوگلیف های غیر طبیعی یا عدم تشکیل آن مشخص می شوند، سرنخ هایی در مورد پایه ژنتیکی آنها ارائه می دهند.
به عنوان مثال ، وضعیتی که به عنوان آدرماتوگلیفیا (adermatoglyphia) شناخته می شود ، با عدم تشکیل درماتوگلیف و گاهی اوقات با سایر ناهنجاری های پوست مشخص می شود. آدرماتوگلیفیا در اثر جهش در ژنی به نام SMARCAD1 ایجاد می شود. اگرچه این ژن به وضوح برای تشکیل درماتوگلیف مهم است ، اما نقش آن در رشد آنها نامشخص است.